آسمان مال من ...
با عرض سلام خدمت دوستان عزیز این شعر با لهجه جنوب خراسان (عشق آبادی) می باشد. شرمنده بهتر از این نتونستم اعراب بگزارم. چهل سال از عُمرُم گُذَشت اما هنوزُم بی زَنَم هر کس که بی پولهَ چو موُ از سیفیه ابطر شُدَه قَدُم دِ زیرِ بارِ قرض گِردِیدَه مانند ِکِموُن کِلَم زِ دَستِ روزگار بی پشمُ و مویهَ گَر شُدَه شاگردِ بی پول و زِرَنگ گِردِیدَه دِلاکِ حموم وآز بِچِه پولدارِ خِپِل با ضربِ پوُل افسر شُدَه پیرخرِ زِشتِ سیاه با پول شُدَه اَسبِ نِجِیب اسبِ نِجیبِ بی نوا درِ چَشمِ مِردُم خر شُدَه وقتِ سوارِ بِنز بَشَه بِچِه کِلاغ طاوسیهَ طاوسِ زیبای فِقیر از بِچِه زاغ بِدتر شُدَه والا مُو کِه دَر حِیرَتُم ای پول دِ جِیبِ هر کیهَ حرفاش وَحی مُنزَلَهَ فِرزَندِ پِیغمبَر شُدَه مرد مُسلمُونِ فقیر ماندهَ بِرّیَک لُقمِه نُون پیش زَنُ و اَهلُ و اَیال جُفت چَرخِ او پَنچَل شُدَه تِقوا و تَرسِ از خُدا مِخصُوصِ روزِ جُمعِیهَ حاج تاجر از شِنبِه بِه بعد از بِیخُ و بَن کافر شُدَه هر جا کِه پوُلهَ مُشکِلات تُخمِ شِهین گُم می شود دِر دَستِ بی پول مُرغ هُم از سَنگ ُ و لاخ صِف تَر شُدَه وقتی کهِ بی پولی دِرا تُند تُند دِروُت بِستَه مِرهَ هر جا کهِ پولا شُد زیاد دیوارِ سِنگی دَر شُدَه پولدار اَگهِ بَشهَ نِجس مِردُم مِگَن پاک چهِ عیب بی پول، حَلالِش شُد حَروُم از خوکُ و سَگ بِدتَر شُدَه اَصل و نِتاجُ و اِعتبار ، تِنها حِسابِ بانکِیهَ وَقتهِ حسابِش خَلِیهَ شیر از شُغال کِمتَر شُدَه روبا اَگهِ پوُلدار بَشَه روزا پِلَنگَهَ شِو نِهنگ کَفشِ سَگِ پُولدار و دزد، از بَرق شیر اَفضَل شُدَه زیبای چهاردهَ سالهَ چون بی پولهَ مُندَ بِیخِ رِیش پیرزالِ پوُلدار، با سِه شوی واز تَازِگی دُختَر شُدَه هَر کَس کِه پولدارَ خُودِش پاسگاهُ و فِرمانداریهَ قاضی و بانکی و مُدیر دِر پِیش او نوُکرَ شُدَه پارسال فِلانِی پول نِدِش زُورِش نِبُود قَد چِغوک حالا بهِ ضربِ اِسکناس از فیل پُر زُور تَر شُدَه
| Design By : Pichak |
