اهل حریم مصطفی چون طایر بی پر شدند / غلطان به خاک کربلا اولا پیغمبر شدند
زاری کنان جن و ملک / گه بر سماء گر بر سمک
از گردش چرغ فلک / بی یار و بی یاور شدند
آن پادشاه بی قرین / افتاده چون از صدر زین
پس حمله ور آن مشرکین / بر سبط پیغمبر شدند
از خیمه گاه انس و جان / ر خواست بانگ الامان
اهل حرم زاری کنان / بر درگه داور شدند
آن هل بیت بی نوا / اندر زمین کربلا
از جور شمر بی حیا / بی قاسم و اکبر شدند
آل حسین زاری کنان / بهر شهید انس و جان
از ظلم قوم کافران / بی چادر و معجر شدند
زان کوفیان پر جفا / از دست شمر بی حیا
اولاد پاک مصطفی / در کربلا بی سر شدند

 

 

 

نوشته شده در یکشنبه 87/10/8ساعت 10:28 صبح توسط احمدی عشق آبادی نظرات ( ) |