آسمان مال من ...
مثل شیرین تر از عسل گرگ دهن آلوده و یوسف ندریده ارحم ترحم آب و آتش به هم دمساز نیست بهر کیکی تو گلیمی را مسوز این مثل اشاره به این دارد که باطن و معنی اهمیت دارد نه صورت و ظاهر . به عبارتی می گوید به خاطر جانوری خرد ( صورت و ظاهر ) گلیمی ( باطن و معنی ) را به آتش مکش و به خاطر آار یک مگس روز را از دست مده این تمثیل یادآور ضرب المثل برای یک بی نیاز در مسجد را نمی بندند . می باشد .
این مثل درباره کسی می گویند که بدون تقصیر ناروا به او زده و خود به خود گناه دیگری را به گردن او انداخته باشند . این مثل اشاره ای دارد به حکایت حضرت یوسف (ع) که در قرآن کریم آمده است .
این مثل در زبانی فارسی به فراوانی استفاده می شود به بیان این نکته تاکید دارد که نیکی کردن مورد نظر خداوند است و جزای آن را به صاحبش بر می گرداند حتی اگر نیکی و رحم در حق حیوانات باشد .
این مثل را زمانی به کار می برند که بخواهند تضاد دو امر و عدم مجانست آنها را بیان کنند و یا اینکه هنگامی که دو نفر نتوانند با هم کنار بیایند این مثل را به کار می برند که می گویند هر یک اثری خلاف اثر طبیعی دیگری را دارا باشند و به عبارتی اجتماع آنها محال است .
به هم دانا و نادان کی بود خوش کجا دمساز باشد آب و آتش
مکن خورشید را مهمان مهتاب که با هم در نسازد آتش و آب
نباشم زین سپس من با تو همراز نباشد آب و آتش را به ساز
بهر کیکی تو گلیمی را مسوز وز صداع هر مگس مگداز روز
این مثال را در مواقعی به کار می برند که کار بزرگی را برای یک علت کوچک به تاخیر بیندازند .
| Design By : Pichak |
