عشق موعود
می سوخت به سبک شمع، نه دود نداشت
می مرد ولی زخم نمک سود نداشت
بر وعده وعید عقل دل خوش می کرد
آن جامعه ای که عشق موعود نداشت

قبر بی نشان
یک روز به آخر جهان مانده بیا
دل، یخزده روی دستمان مانده بیا
دنیا همه گور عاشقان است ، بیا
یک قبر هنوز بی نشان مانده بیا

تبار عاشقی
تنهایی و عاشقی، تبارم این است
خون خوردن و انتظار، کارم این است
دو چشم همیشه خیس با یک دل تنگ
آقا همه دار و ندارم این است

مکتب عشق
سرمایه عاشقان هستی ناز است
با هیچ کسی مگو که این یک راز است
از شور دعای ندبه اش فهمیدم
که مکتب عشق ، جمعهها هم باز است

عباس احمدی

نوشته شده در پنج شنبه 85/12/24ساعت 9:47 صبح توسط احمدی عشق آبادی نظرات ( ) |