اگر به درستی به ازدواج مبارک حضرت امیر (ع) و حضرت زهرا (س)بنگریم، درخواهیم یافت که هیچ پیوند باشکوهی - از آدم (ع) تا خاتم (ص) - این گونه ساده و بی تکلیف نبوده است. عاقد این پیوند، خداوند و رسول اکرم(ص) است و شاهدانش، فرشتگان مقرب الهی، جبرییل نیز خطبه اش را خواند و عرش الهی میزبان چنین پیوند خجسته ای شد که تاریخ هیچ گاه چنین صحنه ی دل انگیزی را به خود ندید که تا کنون آثارش بر گستره ی گیتی جاری است. اهمیت این پیوند را هنگامی می توان بهتر درک کرد که گوشه ای از تاریخ زندگانی پیامبر (ص) و آن لحظه های پر جنب و جوش و حساس را در نظر آوریم. عرب، کسی را که پسر نداشت، ابتر ( بی نسل) می نامید. چون عبدالله و قاسم پسران پیامبر(ص)  از دنیا رفته بودند، قریش نیز پیامبر را ابتر صدا می زدند. گفته اند ( عاص بن وائل) از سران مشرکان بود. هنگام بیرون رفتن از مسجد الحرام به پیغمبر اکرم برخورد. مدتی با حضرت گفت و گو کرد. گروهی از سران قریش در مسجد نشسته بودند و این منظره را از دور می دیدند. هنگامی که عاصی بن وائل وارد مسجد شد، به او گفتند: با که سخن می گفتی؟ با این مرد ابتر. (تفیسر نمونه، ج 27، ص 368.)
در این هنگام سوره ی کوثر نازل شد و پیامبر را به خیر کثیر و نعمت های فراوان مژده داد بدین ترتیب، پیامبر (ص) که از طعن و تحقیر قریش آزرده شده بود، آرام گرفت. کوثر همان وجود پر خیر و برکت فاطمه (س)است، خداوند نسل او و علی (ع) را که حقیقت نسل پیامبر(ص) هستند، در پناه خود حفظ کرد، که با وجود گذشت قرن ها، هنوز این نسل مبارک پابرجاست و پابرجا خواهد ماند.

نوشته شده در دوشنبه 89/8/17ساعت 12:21 عصر توسط احمدی عشق آبادی نظرات ( ) |