بمبی که سوز عشق تو در جان ما گذاشت
چندین هزار کشته و زخمی به جا گذاشت
چشمان عاشقت که مرا تا خدا کشاند
قانون سخت جاذبه را زیر پا گذاشت
پل زد کمان ابروی تو بر پل صراط
دریای عفو در عطش کربلا گذاشت
دریا که دست تو، ملوانان که مست تو
بر کشتی اش چه خوب خدا ناخدا گذاشت
آتش کجا اثر به جمال خلیل داشت؟
داغ تو شعله روی دل خیمه ها گذاشت
ای کاش در غلاف ، دو پایش شکسته بود
تیغی که دست بر رگ خون خدا گذاشت
دستان بی حیای شب از آسمان به زور
خورشید را گرفت و سر نیزه ها گذاشت
گریه امان نداد و ابهام شعر من
سرپوش روی عاقب ماجرا گذاشت

عباس احمدی

نوشته شده در شنبه 85/11/21ساعت 1:10 عصر توسط احمدی عشق آبادی نظرات ( ) |