نیایش
با طعم سیب های بهشتی

الهی ! از آن روز که با تو پیمان بستم تا به امروز بر سر کویت نشستم و پیمان نشکستم. دل به مهر تو دادم و زبان جز به ذکر تو نگشادم. هر گاه هوی و هوس ، پرده غفلت بر دیده ام کشیده و جان در حجاب ظلمت به ضلالت رمیده، دل در قفس تنگ سینه، بی قرار شده و (الست بربکم ) آشکار گشته ، پرده ظلمت ، دریده و آفتاب مهرت درخشیده و دل و جان با یادت به سر منزل مقصود رسیده ، ( الا بذکر الله تطمئن القلوب ) را به عینه دیده .
الهی ! من بر سر پیامنم تا توانم؛ تو آنچنان رسان به سامانم که لایق آنم .
الهی! آنان که دل از کوی تو برداشته اند و دیده از روی تو ؛ آن دل و دیده را در کدامین وادی به ودیعه گذاشته اند !؟
الهی ! دل و دیده به تو دادم و جان در طبق مهر تو نهادم و تقدیم پیشگاه جمال بی مثال تو کردم؛ این تحفه حقیر از کمترین بنده سراپا تقصیر بپذیر.
گر برانی به که روی آرم ، ور نخوانی سر بر کدامین کوی گذارم ؛ که بی تو آواره کوی و بازارم و درمانده بی کس و زارم .
الهی ! یسبح لله تصنیف زیبای خلقت است و تصدیق والای حقیقت و نغمه دلربای عاشق و جلوه جان فزای معشوق . چگونه تو را نسراید آن که جز پرتوی از جمال تو را ننماید.
الهی ! به نگاهی ، جان ما شادان ، دل ما درخشان ، درد ما درمان ، و روی ما خندان ساز.

عشقت چو به جوش آید
وصلت همه نوش آید
از جان جهان هر دم
لبیک به گوش آید

الهی ! خوبرویان نغمه آزادی سرودند و در سایه سار آزادگی غنودند. از زلال قرآن نوشیدند و لباس ایمان پوشیدند و در وصل جانان کوشیدند، ما را به آنان که جز آستان دوست نبوسیدند و جز از گلستان دوست نبوئیدند ، ببخشای . (آمین )