ای دختر عقل و خواهر دین !
وی گوهر درج عز و تمکین !
عصمت شده پای بند مویت
ای علم و عمل مقیم کویت !
ای میوه شاخسار توحید!
همشیره ماه و دخت خورشید!
وی گوهر تاج آدمیت !
فرخنده نگین خاتمیت !
شیطان به خطاب (قم) براندند
پس تخت تو را به قم نشاندند
کاین خانه بهشت و جای حواست
ناموس خدای جایش اینجاست
اندر حرم تو عقل ماتست
زین خاک که چشمه حیاتست
جسمی که دراین زمین نهان است
جانی است که در تن جهان است
این ماه منیر و مهر تابان
عکسی بود از قم و خراسان
ایران شده نور بخش ارواح
مشکات صفت به این دو مصباح
از این دو حرم دلا چه پرسی
حق داند و وصف عرش و کرسی
هر کس به درت به یک امیدی است
محتاج تر از همه (وحیدی) است

قصیده ای از آیت الله وحید خراسانی

نوشته شده در پنج شنبه 86/1/23ساعت 9:8 صبح توسط احمدی عشق آبادی نظرات ( ) |