تو طلبه ای، طلبه ای که چند سال است حتی به درس هم نمی رود. اصلا از جای خودت تکان نخورده ای . به دور و برت نگاه نمی کنی.
حتی به خودت هم فکر نمی کنی . آدم را یاد بعضی از طلبه ها می اندازی که 20 سال است به درس خارج می روند . اما دریغ از یک کلمه اجتهاد! تازه این سرنوشت است کسی است که اوایل طلبگی هر درس را که می خوانده، تدریس هم می کرده! وای به حال من و توی طلبه که فقط درس می خوانیم. آن هم برای نمره ومعدل .
دلم می سوزد برای تو، برای خودم، برای همه آن هایی که اسم طلبه روی خودشان گذاشته اند، اما غافلند از اینکه طلبگی غیر از معنی شهریه گرفتن و 30 سال فقط و فقط درس گرفتن، معانی دیگری هم دارد. طلبه یعنی طالب ، یعنی خواهان یعنی کسی که طالب و تشنه علم است .
کسی که روز و شب ندارد تا به چشمع جوشان علم و معرفت برسد. یعنی کسی که قدم هایش استوار است و محکم . یعنی کسی که ترک خانه و کاشانه می کند و در دیار غربت در پی چیزی است که دلش را آرام کند .
کسی که نمی ایستد، کسی که پاهایش به رکود عادت ندارند.
حالا تو بیا و چپ و راست برو و از نظام آموزشی حوزه انتقاد کن . قبول دارم که در هر نظام آموزشی عیب ها و نقص هایی وجود دارد، اما آیا این وسط،‏کار من و توی طلبه فقط و فقط ایستادن و نگاه کردن است !؟؟؟

نوشته شده در پنج شنبه 86/2/27ساعت 9:57 صبح توسط احمدی عشق آبادی نظرات ( ) |