آیین نگارش، مطلب اول 
(برای کسانی که می خواهند خوب بنویسند)

پیام و آیین نوشته  

با آن که همه اجزای نوشته همچون تار و پود یک قالی در هم تنیده اند ، می توان به هنگام نقد و ارزیابی آن ، دو اقلیم را از هم بازشنناخت ؛ یکی گستره محتوا و پیام ، ودیگری قلمرو و قالب و آیین. از این رو ، می توان ویژگی های نوشته خوب را نیز در این دو قلمرو ارزیابی کرد: پیام (محتوا) و آیین (قالب )
البته پیام هر نوشته را می توان از جنبه های مختلف برریس کرد . یکی از تقسیم بندی های مناسب و کار بردی ، تقسیم پیام به چهار لایه معنایی است . در این تحلیل ، خواننده باید به هنگام مطالبه آثار ادبی چهار لایه معنایی را در آن ها جست و جو کند :

- معنای ظاهری. 
- معنای اخلاقی. 
- معنای تمثیلی یا نمادین .
- معنای روحانی یا عرفانی که مضمن حقیقتی جاوید است:
هنگامی می توان اثر ادبی را از لحاظ پیام و محتوا موفق دانست که این چهار لایه معنایی در آن ، به طورمتوازن حضور داشته باشند و مفهومی اصیل و ارزشمند را بیان کنند .

1. ویژگی های نوشته خوب از حیث پیام
یک. تناسب با مقتضیات زمان

نوشته خوب باید با نیازهای روزگار خود همساز و دمساز باشد . گذشته از اصول ثابت اعتقادی و برخی احکام که در همه روزگاران ثابتند . دیگر اصول و فروع را باید به تناسب مقتضیات زمان دریافت و به خواننده انتقال داد .

دو . هماهنگی بانیاز مخاطب

نوشته خوب پیش از شکل یابی واستوار شدن ، مخاطب را ارزیابی می کند . برخی ازنیازهای مخاطب فطری اند . یعنی پاسخ گویی به آن ها عین تعهد است ؛ و برخی زاید و «نیازنما» یند . در نوشته خوب ، خواننده باید پاسخ نیازهای فطری خود را بیابد ، خواه علمی باشد و خواه احساسی ، کاربردی ، تفریحی ، و جز آن ها . از این رو ، پس از دست بردن به قلم ، باید بدانیم ؛‏

- برای چه کسی می نویسیم .
- آن کسان چه نیازهای فطری و اصیلی دارند .
- آن راه را چگونه با قالب و زبان گفتاار خود هماهنگ و همنوا سازیم .

ادامه دارد

 

 

 

نوشته شده در پنج شنبه 85/9/9ساعت 1:21 عصر توسط احمدی عشق آبادی نظرات ( ) |