دل و می بری و روی نهان می کنی چرا   خود می کشی مرا و فغان میکنی چرا؟
بر تیره غمزه ات دل جان هر دو راست میل           تیری دریغ از این دل و جان میکنی چرا؟
گر در خیال مرهم دلهای خسته ای        پس تار ، طره مشک فشان میکنی چرا ؟
تا چند روی نشان میدهی بخلق            راز مرا ز پرده عیان میکنی چرا ؟
چون چشم التفات تو با حال دیگریست  اشک مرا ز دیده روان میکنی چرا؟

 

 

 

 

 

نوشته شده در جمعه 85/8/26ساعت 11:34 عصر توسط احمدی عشق آبادی نظرات ( ) |